Potraga za drugim, iščezlim, onim koji je blizak koliko i vlastito lice, a opet nesaglediv bez ogledala unutarnjeg spoznavanja, temeljna je težnja sa kojom se hrve lirski subjekt ove knjige

U tom otporu stigmi i društvenoj nepravdi, koji se zrcali kroz motive mora, tijela, ljubavi i nasilja, prepoznajemo poetiku Marije Andrijašević: iz bola i ranjivosti rađa se snaga, a s margine života – umjetnost koja ga oponaša

Tuševljaković u romanu “Karota” pripovijeda priču o povratku na mjesta odrastanja, kao potragom za sobom, ali i suočenjem sa onim što je od prostora odrastanja ostalo u čovjeku

Ognjen Aksentijević nas svojim romanom “Tesna zemlja” vodi u jedno distopijsko putovanje generacije unaprijed poraženih

Slavenka Drakulić ispisuje intimnu, ispovjednu prozu u kojoj je starost glavna nit koja povezuje sve teme – od bolesti, usamljenosti, do odnosa prema vlastitom tijelu, knjigama i uspomenama

“Žuto lice” funkcioniše kao izuzetan savremeni roman jer u njemu nema velikih i metafizičkih priča, nema junaka koji su uzori i nema iskupljenja