Dragan Čović i "nedovoljni ruski uticaj u BiH": Kako i s kim je gradio odnose sa Beogradom
Čovićeva politika se često poklapa s interesima Milorada Dodika/Arhiva
Značajna izjava lidera HDZ-a BiH Dragana Čovića iz 2018. godine kada je tokom posjete Moskvi rekao da je "premalo ruskog uticaja u BiH", što je izazvalo zabrinutost u zapadnim diplomatskim krugovima. Čović i HDZ BiH su dugo nastojali održavati dobre odnose s Moskvom, posebno u kontekstu energetskih i ekonomskih interesa. Njegova politika, koja se često poklapa s interesima predsjednika RS-a i lidera SNSD-a Milorada Dodika, otvara pitanje geopolitičkog usmjerenja hrvatske politike prema BiH i mogućeg balansiranja između Zapada i Rusije.
Osim direktnih kontakata s ruskim političkim strukturama, Čović je svoje odnose sa Beogradom i Dodikom gradio kroz političke, poslovne i obavještajne veze, uključujući kontakte sa Stankom i Dragom Čolakom iz Beograda (bivši visoko pozicionirani obavještajni kadrovi Jugoslavije i Srbije sa direktnim kontaktima sa Rusijom i Kinom), koji su dugogodišnji posrednici između HDZ-a BiH, Beograda i ruskih ekonomskih interesa.
Njihova uloga u povezivanju ekonomskih i političkih tokova dodatno je osnažena vezama s firmom Prvo plinarsko društvo (PPD), koja je ključni faktor u energetskim odnosima Hrvatske i ruskih plinskih kompanija. Preko PPD-a i sličnih kompanija, Čović i njemu bliske strukture unutar HDZ-a BiH učestvovali su u kreiranju energetskih politika koje su, osim prema Zagrebu i Beogradu, bile usmjerene i prema Moskvi.
Posebnu težinu u ovom kontekstu ima i povezanost Čovića s Amirom Kabirijem, izraelsko-ruskim biznismenom koji se u posljednjim godinama pojavio kao jedan od ključnih faktora u energetskom i finansijskom sektoru na Balkanu. Kabiri, poznat po bliskim vezama s Moskvom, ali i s pojedinim poslovnim krugovima u Zagrebu i Beogradu, posredovao je u energetskim projektima koji uključuju ruski kapital, a u kojima je Čovićev HDZ BiH imao indirektnu ulogu. Ovi poslovni aranžmani nisu samo pitanje ekonomije, već su direktno povezani s političkim pozicioniranjem HDZ-a BiH u odnosu na Rusiju i Zapad.
Čovićeva saradnja s Dodikom i Vučićem kroz formalne i neformalne kanale, uključujući poslovne veze preko PPD-a i drugih kompanija koje imaju snažne relacije s ruskim kapitalom, pokazuje da se hrvatska politika prema BiH vodi ne samo kroz institucionalne odnose s EU i NATO-om, već i kroz mrežu političko-ekonomskih interesa koji uključuju i Moskvu. U tom kontekstu, Čovićeva izjava o „premalom ruskom uticaju u BiH“ ne predstavlja samo diplomatski signal, već i refleksiju dugotrajnog nastojanja da se u regionu očuva balans između ruskog kapitala, hrvatskih političkih interesa i koordinacije s Beogradom.
