Kada je u pitanju tekst, odnosno scenarij i njegov dramski dio, Özdil je iz ovoga najintimnijeg i najeksperimentalnijeg, do krajnosti asocijativnog i poetičnog filmskog djela, izdvojio centralni sižejni tok, koji naravno nije linearan, ali je svakako uzročno posljedičan, jer se prošlost i sadašnjost međusobno ogledaju kroz događaje i prizore

Ključni strukturni element, koji nadahnjuje sve ostale, u ovoj je predstavi scenografija zavidne vizije (Sara Slivnik). Sačinjena je od velike „kocke“ poluotvorenih stranica, tajnih prolaza i stepenica, čiji početak i kraj zamišljamo u prešućenim ličnim putanjama sjećanja

„BLANK“ je generacijska priča kojom se trezveno progovara o ljudima koji su ratu bili nasilno, nevoljko izloženi, što za posljedicu, između ostalog, ima nemogućnost osjećanja bilo kakve pripadnosti ili bliskosti sa svojom generacijom, osim ako se taj rat ne prihvati kao osovina identiteta, koji svim drugim aspektima ličnosti ustrojava značenje

Rediteljica Spahić u svome autorskom izražaju nastoji sjediniti vanjsko i unutrašnje, teatarsko i tehničko, umjetničko i lično, te je u predstavi “Svijet i sve u njemu”, “čitanje”, “okretanje” listova zamijenjeno okretanjem gledatelja oko svoje ose, što u naučnom aspektu Zemljine rotacije, određuje smjenu dana i noći ali i utiče na uspostavljanje vremenskih zona na planeti