"Posljednji Titov vojnik" rođen je u Jajcu a mnogi ga smatraju prvim mafijaškim bosom Srbije
Beogradsko podzemlje devedesetih godina važilo je za jedno od najopasnijih na Balkanu, a njegovi vođe širili su strah širom regije i Evrope. Među njima je posebno mjesto zauzimao Darko Ašanin, kojeg mnogi smatraju prvim pravim mafijaškim bosom u Srbiji.
Rođen je 1958. godine u Jajcu u vojnoj porodici, što je bio čest slučaj među tadašnjim „žestokim momcima“. Često je isticao kako ne želi mijenjati način odgoja i ponosno naglašavao da je Jugoslaven. Završio je Pedagošku akademiju, ali se nikada nije bavio obrazovanjem.
Počeci u boksu i ulazak u kriminalni milje
Ašanin je bio veliki zaljubljenik u boks, a sport mu je obilježio život. Bio je član beogradskog kluba „Novi kolektiv“, a tokom sedamdesetih godina odlazi u Njemačku gdje postaje prvak Vestfalije u velter kategoriji. Njegova fizička snaga otvorila mu je vrata noćnih klubova i diskoteka, gdje je radio kao izbacivač. Upravo tada upoznaje ljude iz svijeta ilegalnih kockarnica, a preko tih poslova dolazi i do poznanstva sa Željkom Ražnatovićem Arkanom, s kojim je kasnije ušao u razne kriminalne aranžmane.
Sukobi i ubistva
Ime Darka Ašanina u medijima se prvi put pojavilo nakon pucnjave u beogradskom klubu „Nana“ 24. marta 1990. godine. Tada je ubijen Andrija Lakonić, koji je sjedio u društvu Ašanina i Veselina Vukotića. Iako je Ašanin bio direktno optužen, ubrzo je oslobođen, što je podgrijalo priče o njegovim vezama i zaštiti iz sjene.
Zločin koji ga je pratio cijelog života bilo je ubistvo albanskog emigranta u Belgiji. Prema jednoj verziji, u likvidaciji je učestvovao s Arkanom, a prema drugoj, sa Lakonićem i Vukotićem. Belgija je godinama tražila njegovo izručenje, ali do toga nikada nije došlo. Nekoliko godina kasnije završio je u grčkom zatvoru, gdje je jedva izvukao živu glavu.
Poseban smisao za humor
Ašanin je bio poznat i po osebujnom humoru. Jednom prilikom, kada je ušao u kafić gdje je sjedio Ljubomir Magaš, poznat kao Ljuba Zemunac, rekao mu je: „Imam jedan Mercedes za tebe, ali nije na poklon – platit ćeš ga u tri rate.“
U vremenu kada je povezanost kriminalnog miljea i Državne bezbednosti bila javna tajna, Ašanin je, prema tvrdnjama inspektora, bio među prvima koji su regrutirali ljude s ulice za poslove u inostranstvu, uglavnom za likvidacije političkih protivnika režima. Dok su drugi kriminalci bili podizvođači, on je samostalno organizovao operacije, što ga je učinilo važnim i u očima tajnih službi.
Često je nazivan „posljednjim Titovim vojnikom“. Na zidu je držao Titovu fotografiju i otvoreno govorio da je učestvovao u zadacima tajne službe. Tvrdio je da je Jugoslaven i da su politički protivnici režima legitimne mete.
Smrt na Dedinju
Svjestan da ga veza s Arkanom i kriminalnim poslovima čini metom, nije imao tjelohranitelje. Njegova jedina zaštita bio je srebrni revolver koji je uvijek nosio sa sobom.
Kobne večeri 1. jula 1998. godine sjedio je u svom lokalu „Koloseum“ na Dedinju i pratio utakmicu Svjetskog prvenstva između Nizozemske i Argentine. Tada mu je prišao nepoznati napadač i iz neposredne blizine ispalio rafal iz automatskog oružja. Ašanin je poginuo na mjestu, imao je samo 40 godina.
Njegov ubica nikada nije pronađen, a smrt Darka Ašanina ostala je još jedna nerazjašnjena epizoda u krvavoj historiji beogradskog podzemlja devedesetih godina.
