Strban i Muratagić islikavaju vlastitu poetsku istinu, vlastiti doživljaj i narativ memoriranog

Mladalačka kreativna sinergija - harmonizirani vizualni dijalog, razmjena iskustvenog, proživljenog, viđenog te apsorbovanog kojom galerijski prostor Historijskog muzeja Bosne i Hercegovine odiše i zrači uistinu jeste prva impresija koju promatrač iskusi pri sučeljenju sa djelom Petre Strban te Imrana Muratagića. Dva autora unutar dva različita likovna medija, dva različita tehnološka određenja, progovaraju jedinstvenim likovnim jezikom gradeći čvrsto i funkcionalno “tkanje” - njime uvezuju i više no što u prvi mah čini.

Naime, Strban i Muratagić islikavaju vlastitu poetsku istinu, vlastiti doživljaj i narativ memoriranog, zatomljenog, odsanjanog te još uvijek nedosanjanog - ali priželjkivanog.

Profilisana lirska individualnost Petre Strban

/

Grafički rukopis Petre Strban svjedoči o profililanoj lirskoj individualnosti - analitičkom te pronicljivom kreativnom ustroju koji nam simboličku predodžbu Oraha metaforički (ali i doslovno) uzdiže na priželjkivani stupanj “autoportretnog” percipiranja.

Takvim svojim ciklusom - uobličavanjem te lucidnom reinterpretacijom Oraha u njegovoj (isprva) doslovnoj pojavnosti, Strban nam rekonstruira i sopstvene strahove, očekivanja te željena utočišta spram Svijeta koji (izgledno) nezajažljivo “proždire” sanjare. Tehnicizam utemeljen na iskustvenom, stvaralačka zrelost dostojna istinski ozbiljnih i afirmiranih galerijskih prostora - sve to principijelno ide uz ovo tako taktilno “opjevavanje” sopstvenih (ali i zajedničkih) vizura unutar kozmosa osobenog Sebe.

Muratagićeve slikarske opservacije sugestivno te na zavidnoj tehničkoj razini transponiraju Stvarno (viđeno, spoznato) u nadnaravni vrtlog gdje prožimanje realnog sa modeliranim ornamentikama i “rasplesanim” dekorativnim momentima kroji Autorovu zbilju - zbilju koja, očito je, za Muratagića predstavlja i jedinu stvarnu i tvarnu stvarnost.

Muratagićev nadnaravni vrtlog
/

Lirski doživljaj odnosa sa voljenom Osobom na njegovim platnima pulsira nepatvorenom silinom; takav nutarnji (senzibilni i senzualni) princip življenja te doživljavanja zemaljskog uznosi nas u domen majstorski predočenog slikarevog sna o Nebeskom.

Načelno, kod oba stvaraoca se radi o uspješnim kreativnim “tragačima” - riječ je o dvije nemirne (itekako afirmativna odrednica) autorske pojave koje ne zastajkuju ni časa da nam prirede toliko potrebni sklad kvantitativnoga sa kvalitativnim.

U konačnici, nakon ovog sažetog uvida, ostaje mi samo da sa iskrenim uvjerenjem ustvrdim i potvrdim - vizualni imaginarij Petre Strban te Imrana Muratagića pridonosi još jednom “tumačenju” Istine... hvalevrijedan iskorak.