Prije 41 godinu oduzeo si je život veliki Branko Ćopić: Priča se da je ovo bio razlog

Na današnji dan 1984. godine, Branko Ćopić, jedan od najznačajnijih bosanskohercegovačkih i jugoslovenskih književnika, tragično je okončao svoj život skokom s mosta u Beogradu. Njegova smrt ostavila je dubok trag u književnom i kulturnom prostoru bivše Jugoslavije, ali i dalje živi kroz njegova djela koja su obilježila djetinjstvo i mladost mnogih generacija.

Rođen 1. januara 1915. godine u selu Hašani kod Bosanske Krupe, Ćopić je rano ostao bez oca, a odgajali su ga majka, stric i djed, kojem je kasnije posvetio mnoge priče. Njegova ljubav prema književnosti razvila se još u osnovnoj školi, a prvu priču objavio je sa samo 14 godina u omladinskom časopisu Venac. Kasnije je diplomirao pedagogiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu i posvetio se pisanju.

Ostavio je bogato naslijeđe

Njegov bogat književni opus obuhvata pripovijetke, romane i pjesme. Prve zbirke priča, Pod Grmečom i Borci i bjegunci, donijele su mu književnu afirmaciju, dok je roman Prolom jedno od njegovih najvažnijih djela inspirisanih ratnim iskustvom. Iako je bio poznat po patriotizmu i partizanskoj tematici, Ćopićev humor i satira ostali su njegov zaštitni znak, a u svojim djelima često se bavio životom običnog čovjeka.

Najveću popularnost stekao je knjigama za djecu i omladinu. Njegova djela Orlovi rano lete, Magareće godine, Bitka u Zlatnoj dolini i Doživljaji mačka Toše postala su neizostavni dio školskih lektira, dok je Ježeva kućica postala jedna od najpoznatijih dječjih pjesama na ovim prostorima. Bašta sljezove boje, zbirka priča objavljena 1970. godine, jedno je od njegovih najemotivnijih djela, posvećeno prijatelju Ziji Dizdareviću, koji je ubijen u logoru Jasenovac.

Došao je u sukob s državom koju je volio

Iako je bio omiljen među čitateljima, Ćopić je zbog svojih satiričnih tekstova došao u sukob s vlastima. Objavljivanjem Jeretičke priče 1950. godine kritizirao je tadašnji politički sistem, što mu je donijelo osude i nadzor UDBE. Bio je pod stalnim praćenjem, isključen iz Komunističke partije, a mnogi su mu okrenuli leđa. Ovi politički progoni, uz lične dileme i razočaranja, vjeruje se, uticali su na njegovu odluku da sebi oduzme život.

U oproštajnoj poruci svojoj supruzi napisao je: „Zbogom lijepi i strašni živote!“. Posljednje trenutke proveo je u beogradskom hotelu Moskva, gdje je častio konobare i rekao im: „Imam, vjerujte, veliki razlog...“

Branko Ćopić sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu. Njegov rodni kraj tokom rata u BiH doživio je tešku sudbinu – njegova kuća u Hašanima je spaljena, a spomenik u Bosanskoj Krupi srušen. Ipak, njegove priče i dalje žive, a mnoge škole, biblioteke i ulice nose njegovo ime, svjedočeći o značaju koji je ostavio u bosanskohercegovačkoj i jugoslovenskoj književnosti.