Medicinski stručnjaci će svjetska iskustva primijeniti u bh. bolnici
U novom izdanju podcasta Oslobođenja i O kanala pod nazivom “Zdravstvo - pogled iznutra” gosti Rasima Jusufovića su dr. Azur Tulumović, medicinski direktor ASA Bolnice i Esmir Kavazović, direktor sestrinstva u ASA Bolnici u Sarajevu. Teme i ovog zanimljivog podcasta su njihov dugogodišni rad i školovanje u Americi, zapadnoj Evropi i Saudijskoj Arabiji, iskustva i razlike u odnosu na naš zdravstveni sistem kada je riječ o odnosu prema pacijentima, ali i ljekarima, razlozi povratka u BiH, te na koji način će svoje znanje i iskustvo primijeniti u prvoj privatnoj bolnici u BiH.
Edukacija ljekara
Dr. Tulumović naglašava da je potpuno drugačiji pogled na edukaciju u Americi u odnosu na evropske zemlje. U Americi, u edukativnim ustanovama, odnosno u medicinskim bolnicama, specijalizanti su ti koji nose posao i koji ga odrađuju.
- U bolnicama u Evropi uvijek postoji stariji ljekar koji organizuje posao, koji u određenom trenutku dozvoljava mlađem ljekaru da uradi neki dio posla, dok su u Americi to podijelili na godine specijalizacije, znači ono što se mora uraditi u sklopu te godine. Tako da specijalizant koji dolazi na ginekologiju, primjera radi, već prve godine je samostalno radio carske rezove i s tim u vezi sa svojim napredovanjem dalje u specijalizaciji ima mogućnost da radi složenije zahvate. Nakon završenog specijalističkog ispita, on je već iskusan ginekolog i može samostalno da vodi svoju praksu, navodi dr. Tulumović.
Iznoseći svoja iskustva tokom liječničke prakse u Saudijskoj Arabiji, navodi kako je tamo isto kao i u Americi, ljekar je odgovoran za svog pacijenta. Nema velikih vizita, nema prenošenja odgovornosti s jednog ljekara na drugog ukoliko to nije interni dogovor. Ali, svaki ljekar je odgovoran za svog pacijenta po imenu i prezimenu. Kada pacijent dođe sa svojim problemom, obrada pacijenta, dijagnostika, planiranje tretmana, izvođenje samog operativnog zahvata ukoliko on ulazi u tretman, postoperativno praćenje odnose se na određenog ljekara. Veza između pacijenta i ljekara je kompletna.
- Za razliku od iskustva koje sam imao ovdje u Bosni i Hercegovini, gdje je pacijent u bolnici, organizacija posla u Saudijskoj Arabiji je takva da pacijent bude primljen na određeno odjeljenje i ljekar koji radi na tom odjeljenju vodi računa o tom pacijentu. Tako da je, po meni, ovaj princip, kada ste direktno odgovorni za pacijenta, puno bolji iz razloga što se može pratiti bilo kakva komplikacija koja se dešava, bilo šta što se dešava s tim pacijentom, pojašnjava dr. Tulumović.
Esmir Kavazović je tokom svog angažmana u Austriji u bolnici u Beču bio na funkciji direktora sestrinstva i okupljao veliki tim medicinskog kadra.
Na pitanje kako se Austrija danas bori s nedostatkom medicinskog kadra i iz kojih zemalja on najčešće dolazi, odgovara kako je sadašnji pristup Republike Austrije traženja medicinskog kadra po cijelom svijetu.
- Oni misle da sve što je u Evropi moglo da se nađe, već je otišlo u Njemačku, Švicarsku, Irsku, odnosno Veliku Britaniju. Jedan od razloga zašto se stvarno ljudi sa ovih prostora odlučuju da odlaze u Njemačku i Švicarsku jeste taj austrijski sistem koji je vrlo težak kad se radi o tome da neko treba da dobije radnu dozvolu, da nostrificira diplomu, kazuje Kavazović.
On smatra da ima puno dobrih stvari u pogledu sestrinstva i njegovateljstva koje se mogu preuzeti od ljudi iz Evrope i iz cijelog svijeta. Navodi primjere kako pomoći ljudima koji su kući sami, koji godinama leže u krevetu, možda ih obilazi porodica, ali nemaju mogućnost da se konsultiraju sa ljudima koji su u istoj poziciji kao oni.
- Postoje tzv. dnevni centri za takve ljude gdje oni budu prebačeni ujutro automobilima, imaju specijalne automobile, specijalne transporte kojima se ljudi prebace u takve centre, gdje su među osobama koje su kao i oni pogođene bolešću.
Važni kontakti
Da li je sad to, na primjer, grupa koja je imala moždani udar ili je to grupa koja boluje od multipla skleroze ili od Parkinsona, nebitno je, ali je bitno da ljudi i dalje ostaju u kontaktu sa drugim ljudima. Samo to socijalno okruženje je važno te koliko ima medicinskog osoblja i vremena da im se pripomogne u nečemu što treba, kaže Kavazović.
