Antievropski vonj i u Skupštini BiH

Mnogima je promaklo, što ne čudi uz sve ono što nas zaokuplja u prvih dvadesetak ovogodišnjih dana, to da je četvrtak, 16. januar, bio datum koji valja upamtiti: odgađanje sjednice Predstavničkog doma Parlamenta Bosne i Hercegovine poslanici SNSD-a su, skidajući ono malo maski što im je ostalo, iskoristili za to da se, otvoreno i bez zadrške, izjasne protiv našeg puta u Evropsku uniju, blokirajući usvajanje dva važna reformska zakona - o graničnoj kontroli i zaštiti ličnih podataka - jer im je to naložila Narodna skupština RS-a. Tako je ono što se godinama radi kroz blokade, bojkot, kaprice i sabotiranje parlamentarnog rada, a zove se protivljenje evropskom putu, sada isplivalo na površinu kao gard, koji, bez obzira na to uz kakav izgovor, znači ono što se u Republici Srpskoj odavno kuha - strah od Evrope i od onoga što bi članstvo i pravila života i rada u Uniji značili za tamošnju vlast, uhodan odnos snaga, raspored moći, poslovno-ekonomske muševere i korupciju i kriminal, koji iza svega čuče.

Sjednica Predstavničkog doma je odgođena za 23. januar jer - kako to biranim riječima kaže njegov predsjedavajući Denis Zvizdić, očekujući da se dotad desi čudo - nije bilo entitetske većine. Razumljivije rečeno, presudio je decembarski zaključak Narodne skupštine RS-a o tome da predstavnici ovog entiteta, “bez izuzetka, obustave odlučivanje na nivou BiH, sve dok Sud i Tužilaštvo BiH ne obustave politički montiran proces protiv predsjednika Republike Srpske i direktora Službenog glasnika RS-a”. Iako je visoki predstavnik proglasio nevažećim i taj i sve ostale decembarske skupštinske zaključke, to u RS-u ne pije vode, kao i svi drugi potezi “njemačkog turiste”.

Eventualne nejasnoće u vezi sa svim ovim, ako ih je bilo, požurila je da otkloni uobičajeno naciopatski nabrijana Sanja Vulić, šefica Kluba SNSD-a u Parlamentu BiH. Uz stalno dežurni frenetičan grč, ispisan na licu, izašla je pred novinare i objasnila šta za nju i društvo znače zaključci Narodne skupštine, poentirajući sa “Mi smo iznad svih” (?!). Nije objasnila (pošto znamo ko su “mi”) šta je to “svih”, da li se to odnosi na ovu državu, na Zapadni Balkan, Evropu, planetu ili, možda, na cio Sunčev sistem? Ili je, ipak, samo smatrala da se tako nešto podrazumijeva, poslije onoga što je SNSD-ov i RS-ov neprikosnoveni gazda Milorad Dodik, oporavljajući se poslije operacije, kazao u novogodišnjem intervjuu za RS-ovu televiziju. Svom frontalno nepoderivom stavu da o Bosni i Hercegovini misli sve najgore, dodao je isti gard u odnosu na Evropu i Evropsku uniju. Time je, nimalo slučajno baš sada, dodatno zagadio ukupnu klimu, u kojoj se odavno teško podnosi zadah nacionalističkog, secesionističkog, rasističkog i, čak, sve manje skrivanog neofašističkog gledanja na ono šta i kakvi smo bili, kakvi smo danas, pogotovo, šta bismo mogli biti sutra.

Kada se neko ko ima ambiciju da bude državnik, lider, poglavica i šef, iz nekog razloga - da li pod dejstvom lijekova ili iskonskog ubjeđenja - sunovrati na tako nizak nivo, pa u javnom istupu zabaulja u prostakluk i na rub psovanja, uz izdašno laganje, podmetanje i falsifikovanje činjenica, a vrijeđanje i ponižavanje institucija, ličnosti i autoriteta upotrijebi kao najjači “argument”, onda je, u najmanju ruku, riječ o junaku i priči, u vezi s kojima bi posla mogla imati i jedna zasebna medicinska grana. Ne znam na šta drugo bi trebalo da upućuje to kad se Evropa nazove problemom, jer je “izgubila sve vrijednosti, napose hrišćanske”, kaže da je “Evropska unija podvala na koju balkanske zemlje ne smiju pristati”, evropski put “izdaja za koju mi treba da damo svoju suverenost”, “Evropa niđe ništa nema” i, kao ipak ključni razlog za sve ovo, “kad mi uđemo u EU, nema RS-a, a dok ja ovo vodim - to se neće desiti”. Sve ovo i još mnogo toga Dodik je nadrobio u obraćanju svojoj plemenskoj publici posredstvom oficijelne režimske televizije, ne skrivajući nadu u vezi s onim što bi se, po njega najbolje i uz uslov da on uopšte zna za Dodika i RS, moglo desiti poslije povratka Donalda Trumpa u Bijelu kuću.

Ni tračka dileme, elem, nema, niti može biti: Sanja Vulić i društvo, uz neizbježnog Radovana Kovačevića, SNSD-ovog portparola, a s usputnom, opreznom asistencijom opozicije iz RS-a u Parlamentu BiH - kojoj mnogo više smetaju neaktivnost i upitnost vladajuće državne većine, nego širenje antievropskog vonja - nisu smjeli ni pomisliti na to da se ogluše o gazdin zvanično promovisan protivevropski gard. Kad se tome doda i prašina podignuta zbog 9. januara i antiustavnog inat-obilježavanja Dana RS-a, te 13 novih stanara američke crne liste iz RS-a, eto daljeg devastiranja naše ionako bezumno razrovane društvene i političke scene.

I eto novih razloga za to da se vrlo neopreznim, neodgovornim i dugoročno štetnim proglase ignorisanje, potcjenjivanje ili zatvaranje očiju pred sve agresivnijim, opasnijim i zlogukijim jačanjem dosadašnjeg antidržavnog, a odsad sve više i antievropskog zadaha. Koji se, poslije nekih dosadašnjih usputnih nagovještaja na mnogim drugim mjestima, sada nesmetano širi i u Parlamentu Bosne i Hercegovine.