Glupost jača od EU para?
-
Možda su, kako je najavio državni ministar Edin Forto, juče na sarajevskom sastanku nadležne entitetske radne grupe riješile problem jedinstvenog broja za hitne slučajeve za cijelu Bosnu i Hercegovinu, ukidanja entitetskog veta na dodjelu državne pomoći i popunjavanje mjesta u Ustavnom sudu BiH i poštivanja njegovih odluka. Zbog toga je upitan poklon od 70 miliona eura, što je sedam posto od milijarde, koju nam je Evropska unija odredila u Planu rasta za Zapadni Balkan. Ali, ako se problem i riješi, s obzirom na dešavanja u vezi s tim proteklih desetak dana, nisu obesmišljeni motivi za ovu kolumnu i, posebno, njen naslov.
Toliko se u tim danima zbućkurišalo događaja, izjava, javnih istupa i poteza, s upadljivo finansijskim akcentima, da je svaki pokušaj nazivanja tog besmisla, isključivosti, inata i tvrdoglavosti ikako drukčije osim čistom gluposti - grubo samoobmanjivanje i opasno samolaganje. Preciznije: toliko iščašena sklonost tvrdokornom istrajavanju na otporu onome što je jedino razumno i uhodan put za dobijanje spasonosnih evropskih para, samo zato da bi se istrajalo u mitomanskoj borbi za Republiku Srpsku kao državu, koja bi da se kutariše “nametnute” Bosne i Hercegovine, blago rečeno je glupo, a tačnije kazano - graniči sa ozbiljnim mentalnim poremećajem. I nema veze sa tobožnjim principima i “voljom naroda”. To jedino ima veze sa potrebom hitnog angažovanja posebne medicinske grane, zadužene za pomoć onima koji pate od tih poremećaja.
Čitajte kolumne Zlatka Dukića:
Ako je neko, potcjenjujući novo opstruiranje, sabotersko blokiranje i prizemno opravdavanje gluposti, dosad imao visok prag tolerancije, posljednji dani su ga spustili na zemlju. Još dok nam je uši parao eho primitivno nabrušenog stava Radovana Viškovića o tome da, dok je on premijer RS-a, nema ništa od jedinstvenog broja za hitne slučajeve za cijelu BiH, počeo je serijal pratećih ispada. Ličeći na histeriju, strah od stabilnosti države BiH, koji je više simptom stanja, nego argument za pravdanje (na)opakih poteza, bljesnuo je u vezi s državnim budžetom. Nakon sedam mjeseci kašnjenja - u čijoj pozadini je, zna se, bila želja besparicom okovanog RS-a da izvuče što više para (pa u tome i uspije?) - dobismo budžet i prateću “mudrost” državnog ministra finansija Srđana Amidžića da je on potrošački, a ne razvojni. Čemu HDZ-ova delegatkinja Marina Pendeš nije mogla odoljeti, vaspitno objasnivši da državni budžet i ne treba da bude razvojni, to je zadatak entitetskih, kantonalnih, gradskih i opštinskih budžeta (proračuna).
Budžet je jedan od uslova za onih 70 miliona eura. No, preostale tri “sitnice”, u vezi s kojima je RS-ov stav zakovan, nisu pomaknute s mjesta. Štaviše, okovane glupošću, koja je neshvatljiva za one koje pritišće besparica, tjera na to da pamet stane. Čemu će doprinijeti i državni ministar Staša Košarac, kad se u TV kameru čudi zato što nam Evropa postavlja uslove za dobijanje para, kao da mu nije poznat običaj da onaj ko daje pare - postavlja i uzuse za to. U istom stilu, potkraj prošle sedmice se desilo saopštenje Ambasade SAD-a u BiH, koja pita vlasti RS-a gdje je isparila 1,1 milijarda KM, koliko je entitet zadužen u 2023. godini. Reakcija je bila promptna: entitetska ministrica finansija Zora Vidović poseže za biranim riječima i kaže da Ambasada laže, jer se ne radi o 1,1 milijardi, već “tek” o 800 miliona KM, ali i o “utjesi” od 983 miliona KM vraćenog duga.
Onaj ko je pomislio da se glupost, kao omiljena političko-mentalna disciplina mnogih u ovdašnjoj vlasti, iscrpjela u pomenutim primjerima, u golemoj je zabludi. Likovi iz naše politike i vlasti, osobito oni neotporni na glupost (=nedostatak inteligencije, razumijevanja, razuma ili pameti, nesposobnost za učenje), kao da se satiru od “udarničkog” truda da nas uvjere u to koliko im je slab taj imunitet. Drastično se to ovih julskih dana vidi u finansijskoj sferi, kao novom dokazu igranja sa sudbinom zemlje i bezobrazluka, kao drugog imena za glupost, jer darovane pare neko neće samo zato da bi se iskazao u novoj varijanti i novom sadržaju gluposti.
Već uigranoj navici vlasti i opozicije da se hvataju za guše sada je dodat novi prilog - svađa oko para i manje-više argumentovano pronicanje u suštinu (pozadinu) odnosa u vladajućoj koaliciji. Lijepo se to vidjelo u petak u Domu naroda Parlamenta BiH. Čusmo podatak o tome da je usaglašeno 110 kod 113 tačaka reformskih uslova za dobijanje para iz Plana rasta, ali se zapinje kod tri “nepremostiva”. Za opoziciju je to dokaz mutnih radnji, zbog čega delegat Džemal Smajić iz Kluba Bošnjaka traži da vlast izađe pred građane i saopšti o čemu se tu radi. A nad svim tim lebdi ono što se dobro očešalo o glupost - pitanje šta i koliko je dato, ustupljeno ili poklonjeno onima koji su zadebelili, ne bi li se problem riješio. I ne bi li, u konačnici, bilo jasnije šta li nas sve čeka i koliko li će nas koštati sljedeće tranše iz Plana rasta, kad se, na prvom koraku, zapelo kod onoga zbog čega bismo mogli ostati bez početnih 70 miliona eura.
